Het concept
Als Vechter ben je de speciale gast op Levensloop. In dit 'dagboek' beschrijft een vechter zijn eerste ervaring en zijn eerste kennismaking met het concept. De komende 4 weken krijg je telkens op dinsdag, donderdag en zaterdag een passage uit het dagboek te lezen.
De kracht van een vechter
Ik ben M. Trotse alleenstaande moeder van twee prachtige kinderen. Voltijds aan het werk en ooit heel sportief. Ondertussen 55 jaar oud. Tien jaar geleden viel het woord kanker. Over de telefoon. Net wanneer ik me voor het eerst in jaren weer fit en gezond voelde na gezonder eten en meer bewegen. Ik ben een Vechter. Een Overlever. Het nieuws dat ik kanker had was geen bom die insloeg. Eerder een bericht dat langzaam dieper en dieper insijpelde. Ik ben na het bewuste telefoontje gaan squashen zoals gepland. Een mooie kans om meteen de boodschap te delen. Een eerste ervaring met hoe anderen op het woord kanker reageren. Daarna kwam het besef dat het ernstig was en ging ik op overlevingsmodus over. Levend van onderzoek naar onderzoek. Een stap met een keer. Geen behoefte om meer te weten dan op dat ogenblik kon geweten zijn. Balancerend om objectief te blijven: geen valse hoop en geen panische angst. Ondertussen je zaken in orde brengen want als het fout loopt, dan moeten de kinderen verder. De rationaliteit waarmee je op dat ogenblik functioneert, is verrassend en illustreert de kracht van de Vechter.
Identiteit en identificeren
De kennismaking
Het is niet altijd even makkelijk om de ene actie i.v.m. kankerpreventie en geldinzameling van de andere te onderscheiden. Mijn kennismaking met het Levensloopconcept kwam er doordat ik iemand ken die voor de Stichting werkt. Vanaf dat ogenblik was er herkenning, sympathie en waardering voor de inspanningen van vrijwilligers. De bekendmaking van een Levensloop op het infobord aan de carwash: gezien! Hmm, misschien toch eens meedoen aan een Levensloop. Berichten op Facebook, vrienden die je aansporen om mee te wandelen: waarom niet. Je overwint de schroom om deel te nemen. Waarom je niet eens laten verwennen? Je voelt de behoefte om kaarsjes te zetten. Voor je het weet ben je ingeschreven en betrokken. Op weg naar solidariteit en verbondenheid.
De voorbereiding
Op de inschrijving volgde vriendelijk en uitnodigend mailverkeer. Met informatie over de speciale ontvangst en verwenactiviteiten. Het gaf me een gemengd gevoel van trots en schroom. Trots om wat ik presteerde. "Ja, ik ben een Overlever!" Schroom omdat ik niet met zoveel honneurs wil ontvangen worden door mensen die heel wat vrije tijd besteden aan het organiseren van een Levensloop. Zij verdienden mijn waardering en mochten op hun beurt verwend worden. Kanker is geen ver-van-mijn-bedshow. We kunnen zelf een moeilijke periode doormaken of iemand ontmoeten die ermee te kampen heeft. Met weinig moeite vond ik al snel een aantal enthousiaste lopers die mee de strijd wilden aangaan. Ook mensen die het niet zagen zitten om te lopen of wandelen, hielpen me bij de geldinzameling. Iedereen had wel een reden om Levensloop te steunen. De missie van Stichting tegen Kanker werd onze missie: mensen in beweging zetten tegen kanker, kankeronderzoek steunen en een bewuste en gezonde levensstijl promoten.
Unieke beleving
Er is niet een manier om met kanker te leven. Elke strijd is persoonlijk en dus anders. Elke Vechter vindt zijn weg. De gesprekken met mensen die hetzelfde meemaakten of van dichtbij getuige waren, maken dat op een Levensloop duidelijk. De solidariteit zit in de strijd. Vechten is doen wat nodig is om te overleven. Vechten is hopen op een beetje geluk en op voortgang in de wetenschap. Vechten is geloven in je eigen kracht en durven de steun van je omgeving aanvaarden. Vechten is zonder schroom -in de mate dat je het zelf wil - uiting geven aan wat je voelt en niets opkroppen. Vechten is een levenshouding.
Confrontatie en verbondenheid (Openingsceremonie)
Eens je het paarse t-shirt vasthoudt gaat er een cocktail van emoties door je heen. Er is de herinnering. Je bent blij dat je de ervaring achter je hebt. Je beleeft weer even heel bewust het leven. Je beseft tegelijk dat het opnieuw kan gebeuren. Je ziet mensen die volop in de strijd zitten en spreekt met mensen bij wie de strijd nog vers in het geheugen zit. Je denkt aan wie je aan kanker verloor. De confrontatie. De verbondenheid. De opluchting. De bemoedigende woorden. Even doorspelen met het aangeboden aperitiefje en ja, waarom zou het niet feestelijk mogen zijn. Laat het een feest zijn, laten we vieren!
Elke euro telt
Levensloop en geldinzameling. Deze twee woorden kan je gerust in één adem noemen. Voor het Levensloop event hebben we op verschillende markten gestaan, hebben we smoothies en armbandjes verkocht en massages gegeven. Op allerlei manieren hebben we geld ingezameld, want elke euro telt!
De magie (Kaarsenceremonie)
Ik was al een tijdje gecharmeerd door het initiatief, maar de échte magie van Levensloop zat voor mij in de kaarsenceremonie. Solidariteit en steun ontstaat door er (voor elkaar) te zijn. Omdat we er nog kunnen en mogen zijn, is dat bijzonder. De kaarsenceremonie is zo goed als onbeschrijfelijk. Licht en duisternis zijn existentiële thema’s in ons leven; iedereen heeft ervaringen met lichte en donkere momenten en de kaarsenceremonie was hier een mooie weerspiegeling van. Alle levenslopers, zij aan zij, in een sterke verbondenheid. Een heel emotioneel tafereel dat naar de keel grijpt. Kostbare herinneringen komen hier opnieuw tot leven. Een moment waar ik zoveel voelde maar zo weinig kon zeggen. Magisch.
Hope never walks alone
Levensloop illustreerde voor mij heel duidelijk hoe hoop doet leven. Hoop is actief, het doet iets, het geeft kracht. Hoop brengt mensen samen en haar omgeving tot leven. Elke verhaal en elk gesprek inspireerde en zorgde voor een directe connectie met mijn omgeving. Ik ben altijd heel sceptisch geweest ten aanzien van fondsenwervingsacties. Komt dit geld wel altijd op de juiste plaats terecht? De transparante communicatie van de Stichting en de unieke menselijke aard van Levensloop zijn in dat opzicht heel overtuigend geweest. Daarnaast is het niet louter en alleen geld inzamelen. Het gaat ook om het belangrijkste vierletterwoord van het event….HOOP.
'Wauw'-gevoel (Slotceremonie)
24 uur in actie tegen kanker. 24u in beweging. In het bijzijn van een paar duizend mensen werd zondagnamiddag na de slotronde het eindbedrag bekendgemaakt. Een waanzinnig bedrag, daar word je stil van! Samen met mijn familie en vrienden bracht ik dit weekend 24 uur door op het domein, zonder ook maar een oog dicht te doen. Onvermoeibaar ging iedereen dit weekend door. Wauw.
Nazinderende emoties
Ik heb ontzettend veel onbaatzuchtige en innemende mensen gesproken en ontmoet. Gezien de sfeer, de beleving, de opbrengst en de reacties kan er zonder meer gesproken worden van een zeer geslaagd evenement. Nogmaals bedankt aan de organisatie en alle vrijwilligers om jullie kostbare tijd op te offeren om van Levensloop een succes te maken! Het was een heroïsch weekend. Dankzij jullie kan ik nu vol trots zeggen dat ik een Levensloper ben!
Wil jij ook je verhaal kwijt? Stuur dan zeker een mailtje. Dit kan volledig anoniem. Inspireer anderen met jouw ervaring.